Η πανδημία, η μαφία και μια κυβερνητική φαντασίωση

Άνδρας με όπλο
© Shutterstock

Κάθε μέρα και μια «νέα πρωτοβουλία» της μαφίας, κάθε δεύτερη είδηση και ένας βιασμός, ένα κρούσμα παιδεραστίας ή μια αρπαγή ή κακοποίηση ανηλίκου, κι όλα αυτά ενώ το φόντο της πανδημίας παραμένει εμμονικά αμετακίνητο. Ολοένα και περισσότεροι τρόποι βρίσκονται για να φοβόμαστε περισσότερο ακόμη και τη σκιά μας. Ας προσπαθήσουμε τώρα «να περπατήσουμε» πάνω σε αυτή την πραγματικότητα, στην οποία κάποιοι δημοσιολογούντες βλέπουν χαραμάδες αισιοδοξίας, φως στην άκρη του ατελείωτου τούνελ κι άλλα τέτοια ελπιδοφόρα.

Κι ενώ η μαφία οργιάζει κι ενώ οι παιδεραστές έχουν βγει από το λαγούμι τους και ξαφνικά αποκαλύπτουν έναν νέο τύπο εγκλήματος, πολύ σπανιότερο παλιότερα, είναι κάποιοι πολιτικοί ταγοί οι οποίοι χαμογελούν μπρος στην προοπτική της επόμενης μέρας. «Μετά την πανδημία» μας λένε πως ο τόπος θα αλλάξει σελίδα, όλοι θα μπορούμε να ατενίσουμε με περισσότερη αισιοδοξία το αύριο και να ψάξουμε το τι προοπτική έχει ο καθένας σε αυτό το υποτιθέμενο «ελ ντοράντο» ευκαιριών. Κάποιοι μιλούν για «δούλεμα ολκής». Αν δηλαδή βγούμε σώοι και αβλαβείς από την πανδημία, δεν περνάμε τη λάθος στιγμή από το λάθος σημείο την ώρα που θα ταξιδεύουν οι σφαίρες της μαφίας στον αττικό ουρανό και αν δεν γίνουμε είτε μάρτυρες είτε θύματα κάποιου περιστατικού κακοποίησης, ο δρόμος προς το αύριο της ελπίδας θα είναι διάπλατα ανοιχτός. Προϋπόθεση, όμως, να περάσουμε τις τρεις προηγούμενες «δύσκολες πίστες».

Άνδρας με μάσκα
© Pixabay

Αν θέλουμε να μιλήσουμε ειλικρινά και να λέμε την αλήθεια προς όλους, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η χώρα και η κοινωνία περνάνε σήμερα ένα από τα χειρότερα «momentum» της σύγχρονης ιστορίας τους. Οι πολίτες είναι σαφώς φτωχότεροι απ’ όσο ήταν πριν, οι δυσκολίες ορθώνονται δυσεπίλυτες, σαφώς περισσότερες απ’ όσες ήταν πριν, και κυρίως η ανασφάλεια σε όλα τα επίπεδα έχει θεριέψει σε βαθμό που δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί αμελητέος.

Προσέξτε όμως: Παρ' όλα αυτά, που είναι αναντίρρητα ως μια συνολική εικόνα, έχουμε κρούσματα της δυσεξήγητης βεβαιότητας κυβερνητικών στελεχών πως το να πάνε όλα καλύτερα είναι θέμα χρόνου. Και επειδή διαβάζοντας τα πάντα, ίσως από επαγγελματική προσωπική διαστροφή, αλιεύω ειδήσεις περί έναρξης μαζικών πλειστηριασμών, διόγκωσης του δείκτη της πραγματικής ανεργίας και ελάχιστων θετικών δειγμάτων γραφής σε σχέση με το ποιος περνάει καλύτερα και πώς μπορεί να το πετύχει αυτό, το παρόν σημείωμα είναι καλό να ολοκληρωθεί με μία υπόμνηση. Το να πάνε όλα καλύτερα δεν είναι θέμα χρόνου, αλλά θέμα πολιτικής βούλησης, η οποία –και αυτό είναι το απαισιόδοξο κομμάτι της σκέψης– δεν είναι ευδιάκριτη ούτε στη στάση ούτε στα λόγια όσων κανονικά θα έπρεπε να εμπνέουν εμπιστοσύνη και σιγουριά στην κοινωνία, αλλά πετυχαίνουν μάλλον το αντίθετο.   

Πώς σας φάνηκε αυτό το άρθρο;

  • Διαφωνώ απόλυτα
  • Συμφωνώ απόλυτα