Από την ώρα που ο Πέτρος Φιλιππίδης έκανε το πρώτο… γκεστ στην τηλεοπτική σειρές «Αυθαίρετοι», Απαράδεκτοι και «Τρεις Χάριτες» του MEGA, στα  μακρινά πια 1989 και 1990, ως και την… απογείωση του «50 – 50» μεσολάβησαν κάπου τρεις δεκαετίες. Και κάθε βήμα του συνοδευόταν από θορυβώδεις διθυράμβους, αλλά και πολύ χρήμα που ακουγόταν να «χορεύει» γύρω από τις παραγωγές στις οποίες συμμετείχε.

Στην αρχή γινόταν λόγος για έναν πολλά υποσχόμενο κωμικό ηθοποιό. Με τα χρόνια κάποιες φωνές, λίγες και χαμηλής έντασης στην  αρχή, περισσότερες όσο κύλαγε ο καιρός μιλούσαν για έναν ηθοποιό μονοδιάστατης μανιέρας.

Παρόλα αυτά το να συνεργαστεί ένας ηθοποιός με τον Πέτρο Φιλιππίδη αποτελούσε διαχρονικά πολύ ελκυστική προοπτική. Γιατί;

Μα διότι, όπως λένε από χρόνια, άνθρωποι του θεάτρου, «ο Πέτρος Φιλιππίδης είχε πάντα πιο εύκολη πρόσβαση στο χρήμα και την απεριόριστη προβολή άσχετα με το πόσο ποιοτική ήταν η παραγωγή που κατά περίσταση συμμετείχε».

«Και που τα βρίσκει όλα αυτά τα λεφτά, τέτοιες εποχές;» ρώτησε, κάποτε, με μεγάλη δόση αφέλειας, ένας νέος παραγωγός μια νέα ταλαντούχα ηθοποιό στο περιθώριο μιας ακρόασης. «Στο θέατρο ο κόσμος το' χει τούμπανο ότι ο Πέτρος Φιλιππίδης κάνει στενή παρέα με τον γιο του τάδε κι έχει όσα χρήματα χρειαστεί, όποτε τα χρειαστεί και για οποιαδήποτε παραγωγή»

Η συζήτηση έγινε ακριβώς στο μέσον της οικονομικής κρίσης. Και είχε προεκτάσεις καθώς η ηθοποιός αποκάλυπτε ότι «με τα χρήματα που μπορούσε να έχει στη διάθεση του ο Πέτρος Φιλιππίδης, πολλοί ηθοποιοί διαγκωνίζονταν για το   ποιος θα μπει κάτω από την επαγγελματική του ομπρέλα.. Κι εκείνος επέλεγε τους στενούς του φίλους – ακόμη και πολύ πιο ποιοτικούς ηθοποιούς από τον ίδιο – δημιουργώντας, ωστόσο, την αίσθηση ή την ψευδαίσθηση μιας δύσκολα προσβάσιμης «αυλής».

Πριν και μετά το «50 – 50» ο Πέτρος Φιλιππίδης δεν έκαμε κάποια αλησμόνητη επιτυχία παρά το πλήθος των σίριαλ- κυρίως – που πρωταγωνίστησε.

Αργότερα, προσανατολίστηκε στα remakes παλιών, θρυλικών επιτυχιών στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Παίζοντας όμως το Ζήκο, τον «Ηλία του 16^ου», ακόμη και τον Ακάλυπτο έχασε στη σύγκριση καθώς ο πήχης ήταν πολύ ψηλά από τον ογκόλιθο Κώστα  Χατζηχρήστο ή την κορυφαία στιγμή του Αντώνη Καφετζόπουλου. Οι «κακές γλώσσες» λένε πως ακόμη και το ναυάγιο μιας παραγωγής δεν ήταν απολύτως καταστροφική, όσο υπήρχε ανοιχτή η κάνουλα του χρήματος.

Κάποιοι λένε σήμερα ότι τα όσα έχουν ακουστεί στο πλαίσιο της υπόθεσης ή των υποθέσεων που ερευνώνται περί απειλών του Φιλιππίδη σε νεότερους-ες  ηθοποιούς ότι «θα τους/τις κόψει από παντού» μπορεί και να έχουν βάση μια και για πολλά χρόνια ο πάλαι – ποτέ δημοφιλής ηθοποιός ένιωθε προνομιούχος κανακάρης του μιντιακού συστήματος.

Θα έχει ενδιαφέρον να ανοίξουν τα στόματα και να μάθουμε αν ο Φιλιππίδης είναι αυτός που περιγράφεται στις καταγγελίες και πόσο καλά τον ήξεραν όσοι τον χρηματοδοτούσαν ή τον κανάκευαν. Διότι οι καλά γνωρίζοντες λένε πως ο Φιλιππίδης τα έλεγε όλα –ή σχεδόν όλα σε κάποιους από τους στενούς του φίλους.