Πώς ακριβώς; Ο Master Chef πρόσφατα άνοιξε τον δικό του χώρο, το δικό του ιταλικό εστιατόριο στην καρδιά της Αθήνας, το Σύνταγμα. Η πρόθεσή του, ξεκάθαρα ιταλική, όπως άλλωστε υποδηλώνει με σαφήνεια και ο τίτλος του resto του: το Ovio - ναι, προφανώς σημαίνει ξεκάθαρο.

Το news2Ugr βρέθηκε στον χώρο του, επί της Απόλλωνος, απόλαυσε τις νοστιμιές του και σας μεταφέρει όσα δεν ξέρετε -και θα θέλατε- για τον πιο «νόστιμο» κριτή του Master Chef. Ένα κριτή που, πάντως, δεν χαίρει της δημοτικότητας του Σωτήρη Κοντιζά γιατί ο δεύτερος «το 'χει» με τα social media. Ο Πάνος, έτσι απλά, ποστάρει όταν χρειάζεται - για τη δουλειά του.

Το Master Chef, εννοείται, τον κατέστησε γνωστό στο ευρύ κοινό. Όμως, ο Πάνος, στα late 40s του πια, έχει μαγειρέψει, πέραν των ιταλικών εστιατορίων που τον έχουν «σημαδέψει», πιο πολύ Ελληνοϊταλό τον λες παρά Έλληνα, και για γαλαζοαίματους. Στη βασιλική πρεσβεία της Δανίας δούλεψε επί μακρόν, πάνω από δεκαετία ως executive chef, ενώ, μεταξύ άλλων, τις λιχουδιές του έχουν απολαύσει οι πρίγκιπας Αλβέρτος (του πριγκιπάτου του Μονακό φυσικά), βασιλιάς της Ολλανδίας, πρίγκιπας Edward Egon von Fürstenberg της Αυστρίας...

Για τον τελευταίο να θυμίσω ότι δεν είναι ο μόνος διάσημος της οικογένειας: Η ηθοποιός Ιra von Fürstenberg και φυσικά η καταπληκτική (για μένα και όχι μόνο) σχεδιάστρια μόδας, που είναι μια κούκλα υπερήλικας, όπως και η Ira, Diane von Fürstenberg. Ξέφυγα, όμως και δεν μπορεί να γίνει αλλιώτικα, αφού έκανα focus στις μεγάλες μου αγάπες: τον κινηματογράφο και τη μόδα.

Επιστροφή στα του Πάνου και στο εστιατόριό του. Μπαίνοντας μέσα καταρχάς νιώθεις άνετα, η ατμόσφαιρα είναι «φιλική» (απέναντι του χρήστη), που μεταφράζεται ασφαλώς σε θετικό πρόσημο.  Το πράσινο στοιχείο, εξάλλου, πλεονάζει και όλοι ξέρουμε πόσο cool και ωραία νιώθει κάποιος όταν έχει, έστω, «κομμάτια» της φύσης δίπλα του. Πατάρι, ταράτσα, είναι όλα στο... μενού, πράγματα που προσδίδουν μια νότα ρομαντισμού στο resto. Ξεκάθαρη - και αυτή.

Το πρότζεκτ το υλοποίησε από κοινού με τον Πάνο Πολίτη από το ιταλικό, αυτονόητο, εστιατόριο Cupola στο Παγκράτι (Παγκράτι, Παγκρατάκι μου!)

Τα ριζότο, πέρα απ' τα ζυμαρικά, οι επιλογές της πίτσας, που δεν τις λες και συνηθισμένες, καθώς και η ποικιλία στα ψάρια, που φτάνουν τα 20. Εδώ μάλιστα να σου υποσημειώσω το λαβράκι gravlax, καπνισμένο σε δρυ, συνοδεία μεσογειακής σαλάτας με μαριναρισμένα τοματίνια, κρίταμο, ψιλοκομμένη κάππαρη και κρεμμύδι πίκλα, που κοστίζει 10 ευρώ.

• Το πρώτο του φαγητό το έκανε στα εννέα του και ήταν μυδοπίλαφο – φιλόδοξος εξαρχής. Δεν τρωγόταν βέβαια, όπως ομολογεί, όμως δεν είχε σημασία, το μικρόβιο είχε μπει. Οι Πολίτισσες γιαγιάδες («ίδης» γαρ), η μαμά που μαγείρευε ιταλικά λόγω των σπουδών της στην Ιταλία, το δικό του ενδιαφέρον από μικρός, όπως έχει πει, τον οδήγησαν αναπόφευκτα στη μαγειρική, σε μια εποχή που το να είναι κανείς μάγειρας δεν ήταν μια μοδάτη επιλογή.
• «Η μαγειρική τότε ήταν κάτι σαν την οικοδομή, χειρωνακτική, βαριά δουλειά, είχε διαφορετικό στάτους από ό,τι σήμερα. Σίγουρα δεν θεωρούσαν τους μάγειρες δημιουργούς. Τώρα έχει αναγνωριστεί η δημιουργική πλευρά ενός επαγγέλματος που βέβαια παραμένει σκληρό. Aν υπάρχει, όμως, μια δυσάρεστη συνέπεια της επιτυχίας των μαγειρικών εκπομπών είναι πως έρχονται παιδιά στις σχολές που δεν το θέλουν πραγματικά. Θέλουν απλώς να τους λες σεφ με δύο χρόνια φοίτηση. Τολμώ να πω ότι εγώ, μετά από 26 χρόνια δουλειάς, με δυσκολία λέω ότι είμαι σεφ. Έχω δουλέψει με μεγάλα ονόματα και ξέρω ότι το να είσαι σεφ απαιτεί πολλά διαφορετικά ταλέντα», δηλώνει χαρακτηριστικά.
• Λάτρης της μουσικής, έχει ως μότο του το «η μαγειρική είναι σαν τη μουσική˙ πρώτα πρέπει να μάθεις τις νότες και μετά να εκτελέσεις κομμάτια άλλων ή, ακόμα περισσότερο, να γράψεις τα δικά σου».
• «Νεαρός, έχω δουλέψει σε ξυλουργείο, έχω πουλήσει παράνομα κοσμήματα σε νησιά και με έχουν πάει στο αστυνομικό τμήμα», υπογραμμίζει.
• «Φοράω πάντα το δαχτυλίδι που είχε σχεδιάσει ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν σχεδιαστής κοσμημάτων και δεν ζει πλέον».
• «Όταν έχασα τον πατέρα μου, ήταν ένα γερό χαστούκι. Βρέθηκα ξαφνικά να έχω να κάνω κουμάντο σε 500 πράγματα. Από το άγχος μου, τότε, ξεκίνησα να βγάζω λευκές τρίχες».