Η κατάργηση του οκταώρου, η επιβολή εβδομάδας 50 ωρών εργασίας, η αύξηση των υπερωριών οι οποίες δεν πληρώνονται, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί των Χανίων και του Ηρακλείου. Έτσι κάνουν κάλεσμα για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που διοργανώνονται ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα εργασιακά.

Οι εκπαιδευτικοί των Χανίων θα συγκεντρωθούν στις 10 το πρωΐ της Πέμπτης 3 Ιουνίου, στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς, με την ΕΛΜΕ Χανίων να έχει εξαγγείλει στάση εργασίας από τις 11 μέχρι τις 2 το μεσημέρι. Σε συλλαλητήριο ενάντια στο εργασιακό νομοσχέδιο καλούν τα μέλη των συλλόγων εκπαιδευτικών Π.Ε. Ηρακλείου, «Δ. Θεοτοκόπουλος», «Φαιστός» καθώς και η ΕΛΜΕ Ηρακλείου, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 6:30 τοπ απόγευμα της Πέμπτης στην πλατεία Ελευθερίας.

Αναλυτικά οι ανακοινώσεις των συλλόγων εκπαιδευτικών

«Δ. Θεοτοκόπουλος», «Φαιστός», ΕΛΜΕ Ηρακλείου:

«Tο αντεργατικό νομοσχέδιο, που τέθηκε σε «προσχηματική» διαβούλευση από την Κυβέρνηση με σκοπό να κατατεθεί στη Βουλή, αποτελεί «αιτία πολέμου» για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα. Οι εργαζόμενοι δηλώνουν ότι δε θα δεχτούν ένα νομοσχέδιο που καταργεί το οκτάωρο και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση, που καταργεί το δικαίωμα της απεργίας και προσφέρει «δώρο» στους εργοδότες τις απλήρωτες υπερωρίες. Το νομοσχέδιο αυτό είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του ΣΕΒ και της εργοδοσίας.

Παράλληλα, μέσω του νομοσχεδίου, η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά και στην κατάργηση του Σ.ΕΠ.Ε (Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας). Αντί να ενισχυθεί το Σ.ΕΠ.Ε. με ανθρώπινο δυναμικό, υλικοτεχνικές υποδομές και μέσα αποτελεσματικής παρέμβασης για να παραμείνει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την προστασία των δικαιωμάτων των εκατομμυρίων εργαζομένων της χώρας μας, αποκόπτεται από το φυσικό του φορέα που είναι το Υπουργείο Εργασίας προκειμένου ο Υπουργός να απεμπολήσει τις πολιτικές του ευθύνες στην προστασία της εργασίας.

Στη χώρα μας όπου κυριαρχούν σήμερα η ανεργία, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης και οι επιπτώσεις της πανδημίας στην αγορά εργασίας, η κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση ένα σχέδιο νόμου για εντατικοποίηση της εργασίας, όπου ο εργαζόμενος θα υποκύπτει με «νόμιμο τρόπο» στη βία της ατομικότητας του εργοδότη και θα δουλεύει υπερωριακά χωρίς αμοιβή, χωρίς ανάπαυση τις Κυριακές και αργίες, με εμπόδια στη συνδικαλιστική του δράση και εκπροσώπηση και χωρίς καμία πολιτική ευθύνη στον έλεγχο της προστασίας των εργασιακών σχέσεων και εφαρμογής των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας.

Οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Δ. Θεοτοκόπουλος» και «Φαιστός» και η ΕΛΜΕ Ηρακλείου συμμετέχουν και καλούν, όλες και όλους, στο απογευματινό συλλαλητήριο, την Πέμπτη 3 Ιουνίου 2021, στην πλατεία Ελευθερίας και ώρα 18:30.

Όλοι Μαζί να παλέψουμε ώστε να μην περάσει αυτός ο εργασιακός οδοστρωτήρας δικαιωμάτων και κατακτήσεων του εργατικού κινήματος».

Ανακοίνωση από ΕΛΜΕ Χανίων:

«Κάτω τα χέρια από το οκτάωρο – τις συλλογικές συμβάσεις – τα συνδικάτα – τις κατακτήσεις μας!

Μόρφωση – Υγεία – Σταθερή και Μόνιμη Εργασία – Δημοκρατικά Δικαιώματα – Δημόσια αγαθά για όλους!

Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που επιχειρεί να επιβάλλει η κυβέρνηση της ΝΔ προβλέπει ανάμεσα στα άλλα:

Κατάργηση του οκταώρου και επιβολή εβδομάδας 50 ωρών εργασίας, (μέσω ατομικών συμβάσεων). Οι επιπλέον ώρες θα αποθηκεύονται σε «τράπεζα χρόνου» και θα «επιστρέφονται» στους εργαζόμενους εντός έξι μηνών με τη μορφή μειωμένου ωραρίου ή ρεπό ή ημερών άδειας, και ανάλογα πάντα με τις ανάγκες της επιχείρησης ή της υπηρεσίας.Το νομοσχέδιο δεν κάνει διάκριση εφαρμογής του μέτρου για συμβάσεις ορισμένου ή αορίστου χρόνου. Στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν θα υπάρχει η «αναπλήρωση» σε περίπτωση απόλυσης.

Νομιμοποίηση των ευέλικτων μορφών εργασίας με την πολυδιαφημιζόμενη κάρτα εργασίας.

Αύξηση των υπερωριών που θα μπορεί να επιβάλει σε ετήσια βάση η εργοδοσία σε 150 ώρες (από 96 στη μεταποίηση και 120 στις υπηρεσίες). Μειώνεται η αμοιβή των υπερωριών (καθώς με την αύξηση του πλαφόν περιορίζονται οι λεγόμενες κατ’ εξαίρεση υπερωρίες που αμείβονται με ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 60%, ενώ πλέον η προσαύξηση θα αμείβεται με μόλις 40%).

Μονιμοποίηση και επέκταση της τηλεεργασίας που αυξάνει την εντατικοποίηση της εργασίας, τη δουλειά στο σπίτι, κάνοντας δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ εργάσιμου και ελεύθερου χρόνου.

Το καθεστώς αργίας της Κυριακής δέχεται ένα ακόμα σκληρό χτύπημα, μετά το πρώτο «κύμα» στο χώρο του εμπορίου. Προστίθενται πολλοί κρίσιμοι κλάδοι για το κεφάλαιο, στους οποίους καταργείται η Κυριακάτικη αργία.

Καταργείται το ΣΕΠΕ (σώμα επιθεωρητών εργασίας) και μετατρέπεται σε «Ανεξάρτητη Αρχή».

Ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση, η απεργία, η απεργιακή περιφρούρηση.  Αυξάνεται τουλάχιστον στο 33,3% το προσωπικό ασφαλείας σε μια σειρά κλάδους (ΟΤΑ, ΝΠΔΔ, επιχειρήσεις δηµοσίου χαρακτήρα ή κοινής ωφελείας), γεγονός που σημαίνει ότι θα πρέπει κατά τη διάρκεια μιας απεργίας να εργάζεται ένα μεγάλο μέρος των εργαζόμενων.

Για την προκήρυξη απεργίας αλλά και ολιγόωρων στάσεων εργασίας, απαιτείται προειδοποίηση του εργοδότη ή της συνδικαλιστικής του οργάνωσης τουλάχιστον 24 ώρες πριν από την πραγματοποίησή της. Για τη λήψη απόφασης απεργίας θα πρέπει στην γενική συνέλευση το σωματείο να παρέχει δυνατότητα συμμετοχής και ψήφου εξ αποστάσεως (ηλεκτρονικώς).

Για τη συμμετοχή σε ΓΣ, την ψηφοφορία για λήψη απεργιακής απόφασης και τις εκλογές των σωματείων απαιτείται να διασφαλιστεί και η εξ αποστάσεως συμμετοχή των μελών, δηλαδή, επιχειρείται το χτύπημα των σωματείων και η διάλυση του ζωντανού χαρακτήρα τους, των συλλογικών διαδικασιών βάσης και των Γενικών Συνελεύσεων, της ελεύθερης διάδοσης ιδεών, επιχειρείται να σπάσει η συλλογική δύναμη της τάξης και να ενισχυθεί η εξατομίκευση και η χειραγώγηση των εργαζομένων.

Για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος απαιτείται η απογραφή (φακέλωμα) των εργαζομένων στο ήδη νομοθετημένο Γενικό Μητρώο.

Τα μέτρα αυτά δεν αφορούν μόνο τον ιδιωτικό τομέα. Θα επεκταθούν και στο δημόσιο – έχουν πανεργατική στόχευση. Άλλωστε, όλα τα μέτρα που αφορούν στη λειτουργία των σωματείων αφορά και τα σωματεία του δημόσιου τομέα.

Ο νόμος αυτός πρέπει να ανατραπεί, να μην κατατεθεί στη Βουλή ούτε να ψηφιστεί. Η αντεργατική σφοδρότητα του είναι πρωτοφανής: απογειώνει σε γιγάντιο βαθμό την εκμετάλλευση του εργαζόμενου με την παραπέρα κλοπή του εργάσιμου χρόνου, τσακίζει τα σωματεία και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, διαλύει τις Συλλογικές συμβάσεις αφήνοντας τον εργαζόμενο απροστάτευτο απέναντι στο αφεντικό.

Σε μια εποχή που ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας για την παραγωγή ενός προϊόντος μειώνεται, οι τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότητες είναι τεράστιες, ο καπιταλισμός απαιτεί όλο και περισσότερα από τον εργάτη δίνοντάς του όλο και λιγότερα. Απαιτεί να γίνουμε οι σκλάβοι ενός καινούριου εργασιακού μεσαίων, στο όνομα μάλιστα τους εκσυγχρονισμού και της προόδου!

Δεν πρόκειται για ένα απλό νομοσχέδιο. Αποτελεί την επιτομή ενός ολόκληρου προγράμματος αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων της αστικής πολιτικής, μια ιστορική πρόκληση σταθεροποίησης, κερδοφορίας και ενισχυμένης ανταγωνιστικότητας των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Απαιτείται λαϊκός, πανεργατικός ξεσηκωμός για να μην περάσει αυτό το νομοθετικό τερατούργημα. Με τον αγωνιστικό συντονισμό όλων των ταξικών δυνάμεων.

Στεκόμαστε μετωπικά απέναντι στο νόμο και την κυβερνητική πολιτική. Δεν μπαίνουμε σε καμιά συζήτηση και διάλογο μαζί της. Μας κήρυξαν τον πόλεμο, θα απαντήσουμε δυναμικά και αγωνιστικά! Θα είμαστε απέναντι σε κάθε πολιτική ή συνδικαλιστική δύναμη που συναινεί με αυτή την πολιτική και επιχειρεί να ωραιοποιήσει το νόμο. Τα μέτρα αυτά είναι στην φαρέτρα του κεφαλαίου και της Ε.Ε, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής τους και όχι απλά νεοσυντηρητική ιδεοληψία. Γι αυτό και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ψήφισαν απεργοκτόνους νόμους, έβαλαν τις βάσεις για τη «διευθέτηση» δηλ. επέκταση του χρόνου εργασίας με συνεννοήσεις εργοδοτών και ενώσεων εργαζομένων.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

Να μην περάσει ο νόμος Χατζηδάκη στο σύνολό του.

Σταθερή δουλειά για όλους. Μείωση του χρόνου εργασίας με αύξηση αποδοχών. Νομοθέτηση της Κυριακάτικης αργίας.

Να ακυρωθούν οι νόμοι για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

Διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Συνδικάτα ελεύθερα από κράτος, κυβερνήσεις, εργοδοσία. Κατάργηση των απεργοκτόνων νόμων.»