Ανασχηματισμός τον Ιούλιο. Η πληροφορία κυκλοφορεί εδώ και μερικές ώρες στους δημοσιογραφικούς κύκλους, ταυτόχρονα με την προσπάθεια δημιουργίας γόνιμου εδάφους αφορμών για κάτι τέτοιο. Η συμπλήρωση δύο ετών της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη στα κυβερνητικά έδρανα συνιστά μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα σήκωνε πολλή συζήτηση και δεν θα γεννούσε πολλά ερωτήματα. Τώρα όμως είναι αλλιώς.
Τα κρούσματα φθοράς έχουν αρχίσει και χτυπούν με θόρυβο την πόρτα της κυβέρνησης και οι ψίθυροι για παράπονα του πρωθυπουργικού γραφείου για την επίδοση συγκεκριμένων υπουργών φουντώνουν τα σενάρια και βάζουν φωτιά σε συγκεκριμένες υπουργικές καρέκλες. Αν δεν υπήρχε θέμα ανασχηματισμού, δεν θα είχε λόγο ούτε η κυβερνητική εκπρόσωπος να κάνει αναφορά ούτε ο κύριος Γεραπετρίτης –ως alter ego του πρωθυπουργού– να «γονιμοποιήσει» τη διαρροή ότι κανείς δεν είναι ισόβιος υπουργός.
Η απάντηση στο ερώτημα για ποιον «χτυπάει η καμπάνα» βρίσκεται ακόμα στον χώρο της εικασίας και στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ωστόσο, οι περί αυτόν καλά γνωρίζοντες ψιθυρίζουν κάποιες «βάσιμες» εικασίες. Για παράδειγμα, το αφήγημα «νόμος και τάξη» έχει καταρρεύσει συντριπτικά από καιρό σε ό,τι έχει να κάνει με την κυβερνητική επικοινωνία, με αποτέλεσμα ο αρμόδιος υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης από εκεί που θεωρούνταν από τις λίγες αμετακίνητες σταθερές του κυβερνητικού σχήματος, τώρα να ακούει μηνύματα που τον θέλουν σύντομα στην πόρτα της εξόδου της Κατεχάκη.
Έγκυρες πηγές λένε πως αν τον εξ Ημαθίας πολιτικό τον δούμε να παραμένει στο κυβερνητικό σχήμα σε περίπτωση ανασχηματισμού, η έκπληξη θα είναι μεγαλύτερη απ' ότι αν τον δούμε να εξέρχεται.
Την ίδια ώρα αυτό που έχει στο μυαλό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι, σύμφωνα με πληροφορίες, και το κλίμα που θα αφήσει πίσω της η πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση της πανδημίας. Αυτό που καθίσταται σαφές είναι ότι ο πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή. Η βασική σημαία της κυβέρνησης, το δόγμα «νόμος και τάξη» και συνολικά η ασφάλεια του πολίτη, έχει εξαϋλωθεί. Η εικόνα στην οικονομία δεν θα μπορούσε βεβαίως να είναι πανηγυρική μετά την πανδημία. Όμως, εδώ και οι προοπτικές που περιγράφονται δεν δείχνουν να έχουν πείσει μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπο με πραγματικά και δυσεπίλυτα προβλήματα. Στα εργασιακά υπάρχουν επίσης αυξημένης έντασης αντιδράσεις σχεδόν από όλες τις πλευρές του πολιτικού χάρτη και σίγουρα από όλες τις κοινωνικές ομάδες που σήμερα πτωχεύουν, αλλά είναι κάτι που πλέον δεν αφορά μόνο συγκεκριμένες κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις, αλλά ολόκληρη την κοινωνία.
Τα ζητήματα στην Παιδεία είναι επίσης ανοιχτά, με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου να μην έχει ιδιαίτερα θετικό πρόσημο στην επίδρασή της με την κοινωνία και τις ομάδες που αφορούν το έργο του συγκεκριμένου υπουργείου. Όλα αυτά τα λέμε γιατί, αντί ονοματολογίας και ακατάσχετων θυμών περί μετακινήσεων υπουργών σε άλλους τόπους ή στο σπίτι τους, το ρεπορτάζ μάς οδηγεί στο πραγματικό ζητούμενο. Αν δηλαδή υπήρχε η διάθεση ανασχηματισμού ουσίας για να λειτουργήσει καλύτερα το σύστημα, τότε σε σχέση με τα ως τώρα δεδομένα οι μισοί υπουργοί θα έπρεπε ήδη να έχουν ετοιμάσει «βαλίτσες». Όσοι ξέρουν καλά τα τεκταινόμενα προϊδεάζουν για έναν ανασχηματισμό εκλογικής οπτικής –γιατί πλέον έτσι κι αλλιώς βρισκόμαστε στο απόλυτο μέσο της κυβερνητικής θητείας– αλλά και ισορροπιών που έχουν να κάνουν με συγκεκριμένα πρόσωπα που κουβαλούν πολιτική δυναμική και ως τώρα δεν έχουν ικανοποιηθεί πλήρως.
